ZEUS News – اخبار از کامپیوتر Olympus

کاساندرا هنوز هم با نگاه کردن به یکی از CCC2007 ، تزئین شده با شعار "در غبار پری ما اعتماد داریم" منتقل شده است ، اما هر تی شرت از یک رویداد ، زیبا یا خیر ، به یک سمبل تبدیل می شود ، راهی برای همدیگر را بشناسید و مهمتر از همه برای رفع خاطرات عزیز و شاد و یا حداقل خاطرات جالب.

و در اینجا به این نکته می رسیم ، زیرا وسواس در جمع آوری و حفظ طبیعتاً منجر به حفظ شرعی پیراهن های رویدادها می شود ، فقط برای تحسین ، مرتب شدن و مرتب بودن در یک کشو اختصاصی. تمایل به خاطر سپردن و ، چرا نه ، به دوست نداشتن و در عوض شناخته شدن آنها باعث می شود که همیشه لباس بپوشند.

و اگر همه اشیاء زودگذر ، موقت ، دقیق ، ناپایدار ، موقت ، زودگذر ، لحظه ای ، زودگذر ، کوتاه ، زودگذر ، قابل خراب شدن باشند ، تی شرت های اردوگاه به روشی خاص هستند. آنها که اغلب از لحاظ اقتصادی ساخته می شوند ، با چند شستشو محو و رنگ می شوند ، از آهن می ترسند و غالباً نوشته های آنها شکسته می شوند. پوشیدن آنها به معنی از دست دادن یک تکه از آنها در هر زمان است. به همین دلیل است که واکنش جوانانه کاساندرا در ابتدا به سمت یک جمع کننده بسیار محافظه کار گرایش یافت.

در طول سال ها ، و بسیاری از آنها از سال 1998 به بعد ، این نگرش تغییر کرده است. پیراهنهای عجیب ، همانطور که خانم من آنها را مشخص می کند ، شروع به جمع شدن و حجیم شدن نمودند. آنها به چندین کشو و به چندین خانه تقسیم شده اند ، همچنین به دریا مهاجرت کرده اند و به استثنای دو "مقدس" تی شرت های CCC2007 و سفارت ایتالیا ، بسیاری حتی به نظر می رسد که مقصدشان فراموش نشوند.

در حقیقت ، اگر سن بعضی وقت ها خرد را به ارمغان می آورد ، مطمئناً آن پیش تصور جاودانگی را که جوانان با خود حمل می کنند حل می کند. و سپس نیز نگرش نسبت به تی شرت مقدس Camp به طور طبیعی تغییر می کند: از کالای یک مجموعه به یک خاطره دلپذیر تبدیل می شود ، به هر مناسبت مناسب از کشو بیرون کشیده شود ، بلکه همچنین به سادگی وقتی احساس می کنید وجود دارد.

این نشان می دهد ، نه اینکه به عنوان سمبل نشان داده شود (حتی اگر تاکنون ملاقات با "دوست پیراهن هکر" در ساحل) کاری دشوار باشد ، یک چیز لذت بخش ، یک شیء زودگذر برای قبول پیری ، مصرف آهسته پارچه و رنگهایی که به یاد می آورند محو می شوند. و این دقیقاً خاطراتی است که ، با این کار تحریک می شود ، هنوز زنده است ، و همچنین به ما این امکان را می دهد که [داستان های هکرها] را به چند نفر دیگر بگوییم ، قبل از این که فقط چند بیت پراکنده در شبکه بمانند تا شهادت دهند که چگونه و آنچه بودیم.